OpenVOLT Story, her ay ayrı bir macera bölümü yayınlanacaktır, hem burada, hem Ichinose Studios (İngilizce sürüm) ve hem de Wattpad'da yer alacaktır. Okumak için konuya tıklayınız.
10 Aralık 2015 - Saat: 10:00
Ichinose Yasuji (Ben): Merhaba benim adım Ichinose Yasuji, genellikle çevrem bana hızlı psikopat der sanırım, geçmişimdeki olaylardan dolayı olduğunu söylüyorlar. Benim evim Matsumaru adasının doğusundaki Watashimoru ilin en güneyindeki Ichinose Garajı adında bir garajda yaşamaktayım. Genelde garajımda arabaları yapıp bozmak benim tutkum olmuştur. Garajımda bazı kült arabalar bulunmakta çoğunu yapıp çalıştırıyorum ve çevremdeki insanları rahatsız ediyorum, sanırım bu şeyi yapmak hastalık oldu, bazen garajımın önü dolup taşmakta bazen de hiç kimse gelmemekte.
Ichinose Yasuji (Ben): Merhaba bayan, size nasıl yardımcı olabilirim?
Kamikaze Aimi-Airi: Ben sana dün demedim mi? Bana bayan deme diye, bana prenses diyeceksin. Ek olarak dün biri bize senin kendi elinle yazdığın bir günlük bulundu, fakat işin ilginç tarafı şifresini bulamadık, belki sen çözersin diye düşündük. Bu arada hemen kendimizi tanıtalım, ben Matsumaru adasının güneyindeki Watashimoru ilin resmi olarak seçilen prensesiyiz. Genellikle çevremiz bize savaşçı ikiz diyorlar.
Ichinose Yasuji (Ben): Bu defterin şifresini hatırladım fakat kilit hasar almış, bunu sanırım şu şekilde çözeceğiz. Garajda kilit kırıcı aracı olması lazım, eğer yoksa ya kaybolmuştur ya da sinirli bir günüme denk gelmiştir, hurdaya çıkarmışımdır.
Prensesimiz, bana kırmızı renkli bir kilit açma anahtarı verir, fakat anahtar o kadar ağır ki açmak zordu. Ben de anahtara yüklenip defterin kilidine hafifçe bastırarak kırıldı o sırada kolumu koyduğumu görememişim, parmağım çok acıdığında fark ettim. Prensesimiz dayanamadı fakat o sırada defter kendini yerde buldu.
Kamikaze Aimi-Airi (Prensesimiz): Acil durumlarda, kendine pansuman yapacağın acil servis aletleri (yara bandı, kolonya, pamuk vs. gibi) nerede bulunduruyorsun? Kolun çok acıyor kıyamam sana.
Ichinose Yasuji (Ben): Ah, oh... Garajın soluna git, sonra karşına Asansör çıkacak. Asansöre binince 1. kata basarsın, (ah) arkasından kapı açılacak karşıda direktman evimi görürsün. (ah) Kapısı açık hemen girince sağında (ah) pansuman aletlerini görürsün, umarım iyi anlatmışımdır.
Prensesimiz benim hayatımı kurtardı o gün ucuz atlattım fakat 2 parmak mefta bir süre çalışamayacağım. Neyse, bir ara dinlenmeyi düşünüyordum sanırım bu bana yarayacak, velhâsıl konumuza dönelim. Defteri açmak için eğildim fakat bir müşteri gelir, sanırım defteri alıp masamın soluna koydum.
Ichinose Yasuji (Ben): Merhaba, size nasıl yardımcı olabilirim?
Müşteri: Arabam bozuldu, evim çok ama çok uzakta ne yapacağımı bilemedim, lütfen bir bakar mısın?
Ichinose Yasuji (Ben): Bakalım, bey efendi.
Arabasını daha önce hiç görmediğim bir modeldi sanırım işi çözemeyecektim, prensesimiz benim kulağıma şunu dedi.
Kamikaze Aimi-Airi (Prensesimiz): Bu bir tuzak olabilir, dikkat etmende fayda var. Bu tip modeller genellikle çok eskidir.
Sanırım haklıydı da, araba modeli Weasel X10'du, boyası eskimiş üstü açık ve oldukça küçük bir arabaydı. O sırada müşteri arabayı koydu parasını dahi konuşmadan ortadan kayboldu, prensesimizin dediği doğruydu. Arabanın içinde not vardı, aldım ve nottaki yazanların ana dili latince olunca şaşırdım, önceden o dili öğrenmiştim. Yaklaşık 2 sene oldu, sonra hemen yazanları okuyup kilidini kırdığımız defterin son sayfasına not aldım ve şu anlamlar ortaya çıktı.
Ben kendimi tanıtmayı sevmem ama kısaca bana bay not deyin. Olaylar, Matsumaru adasının küzeyinde Otogibanashi ilinde gerçekleşmektedir, olayları anlatmaya çalışayım. Sizlerin en değerli varlığınız olan Weasel X10, bir zamanlar insanlığın korkulu rüyasıydı. Weasel X10'u kontrol etmek diğerlerine göre daha çılgıncaydı, eğer Weasel X10'u kontrol edemezseniz içindeki kara enerji insanları ölüme sürükleyecektir. Çok geçmeden biri bunu öğrendi ve Weasel X10'u o gece 2 genç tarafından çalınır. Tabii işlerin içine bir de rus mafyası girince ortalık ayağa kalkar.
Hırsızlar mahallenin çevresinde bir çocuk onu görür fakat müdahele edecekken tam arkasından polisler görür. Sonra mahalle sakini hırsızları görünce tümden bağırışınca Weasel X10'un sahipleri uyanır ve olay çok geçmeden fark edilir, rus mafyası orada birilerine suikast düzenlerken, hırsızlar kaçadursun. Herkes korkudan ne yapacağını bilemedi. Sahipleri ise Weasel X10'u kurtaradursun, arkasından bir çete karışmasına karıştı ama bu seferde olaylar işin içinden çıkmaza girdi, hırsızların peşine polisler, Weasel X10'un sahipleri Weasel U18 modeliyle ve rus mafyası o işkenceden daha eğlenceli bir şey görünce onun peşini bırakıp hırsızın peşine düşerler.
Hırsızlar hemen tüm peşine düşeni görürler, fakat çok korktukları için gaza köküne kadar yüklenirler bakmışlar hız birden 200km/s olunca hali ile debriyaj versen yemez, durdurmaya çalışsan el freni de yemez. Evin 10 metre ilerisinde uçurum var, hırsızlar tam öleceklerini sanacakken solda bir yol görünür, hemen Weasel X10'u oraya döndürmek için zorda olsa debriyajı sonuna kadar yedirip, gazı iyiyce çekip el freni ve frene köklemeye başlayınca direksiyona sağa köklemeyle arabayı sağ salim sağa döndermeyi başarırlar.
Sonra, polisler ve rus mafyası denize düşer. Hırsızlar ve Weasel X10'un sahibi bir süre takip ederler, yaklaşık 20 kilometre ilerideki bir kült eve varırlar, ev demeyelim çünkü demek için 1.000 şahit gerekir, her yeri kırık dökük bir arsa. İnsan yaşamak istemez fakat hırsızların derdi başkaydı, Weasel X10'un gücünü kullanmak istiyorlardı. Fakat saat çok geç oldukları için sahipleri şanslıydı. Hırsızlar uyudu ve bunu avantaja dönüştürerek Weasel X10'u aldılar arkalarına bakmadan hemen olay yerinden uzaklaştılar.
Uzun lafın kısası siz siz olun arabanızı asla kaptırmayın bir de arabanız tehlikeli bir güç barındırıyorsa evinize ve garajınıza güvenlik döşeyin. Yoksa arabanızı kaptırırsanız anlattığım senaryonun bir benzerini yaşarsınız.
Selametle.
Ichinose Yasuji (Ben): Desene asıl başımıza belayı şimdi aldık, neyse bana defter getirmişler acaba içine ne yazmışım çok aşırı merak ettim? Başlayalım derken;
Kamikaze Aimi-Airi: Benim gitme zamanım geldi. Bir şeye ihtiyacın olursa araman yeterlidir ayrıca adınız nedir?
Ichinose Yasuji (Ben): Benim adım Ichinose Yasuji'dir prensesimiz. dedim sonra prensesimiz evine gitti, nerede kalmıştık? Hah hatırladım, defteri açacaktık. Açalım.
Ichinose Yasuji'nin Özel Kalemi'nden;
02 Ocak 2002
Saat 10'da: Merhaba ben, Ichinose Yasuji 8 yaşındayım. Bu gün ilk günlüğümü yazıyorum, ailemden gizlice ve sessizce fakat bilmeniz gereken bazı şeyler var. Önce ailemi tanıtayım, annemin adı "Ichinose Megumi", 25 yaşında ve annem ev hanımı. Babamın adı ise "Ichinose Chokichi" 30 yaşında ve Matsumaru Resmi Gazete'de çalışmakta, ailemi çok seviyorum. Kardeşimin olmadığını söylediler, sanırım söylerkende gözlerini kaçırdılar. Ya bilmem gereken şeyin çok erken olduğunu düşünüyorum ya da söylenmeyecek bir şey olduğunu yoksa her şeyi bana anlatırlardı.
Saat 13'te: Annem eve bir şey almak için dışarı çıkar ve o sırada mahallede bir çocuk görür, her gün ağzından düşmeyen kelime bana "AĞABEYİMİ BULUN" diye bağırmaya devam etti ben ise pencereden bakmak dışında bir şey yapamadım. Tabii haline çok acıdım bir de soğuk kış günlerinde kimsesi de yok galiba, nasıl bir acı onu bilmiyorum? Ama kendime söz veriyorum, seni bir gün mutlu edeceğim.
Saat 16'da: İçeriden o çocuğu izliyordum, çocuk halen aynı cümleleri kurmaktan yorulmamıştı ve de üşümekteydi. Annem onu eve almamıştı ya da alamamıştı. Annem içeri girince o sırada telefon çalar ve şu konuşmalar geçti aralarında;
Masamune Prensesi: Tembel Ichinose ailesi neden hala soy adınızı değiştirmediniz?
Ichinose Megumi: Prensesim bize bir müddet süre verin hemen değiştireceğiz.
O konuşamaları duymuştum, annemin üzerine atlayıp telefonu aldım o sırada annem bayılır. Ben ise telefondaki adamlara "CANINIZ CEHENNEME" diye bağırmıştım.
Masamune Prensesi: Ooo, çocuktaki cesarete bak. Adın ne senin yavrum?
Ichinose Yasuji (Ben): Adım, Yasuji Ichinose.
Annem ayıktığında telefonu alır ve şu cümleler ağzından birer birer dökülür.
Ichinose Megumi: Az evelki olay için özür dileriz, çocuk işte ne yaptığını bilmiyor? Lütfen bizi affedin.
Arkasından telefon çat sesiyle yüzüne kapanır.
Saat 20'de: Annem, babama olanı birer birer anlattı, hayatımda ilk defa bu kadar korktuğumu hiç hatırlamıyorum. İçeride yemek yiyorlardı o sırada kapı çalıyordu ve annem açtı. Arkasından, o telefondaki adamlar evimize geldi ve silahı anneme ve babama doğrultup kurşun yağmuruna sebep oldular. O sırada not defterimi bırakıp odamın kapısını açtım. Gördüklerime inanamadım, ben çıkmaya adamlar evi terk etmişlerdi.
- 1. Bölüm Sonu -
0 yorum:
Yorum Gönder